Wskaźnikowa rola roślinności leśnej w diagnozie stanu siedlisk

Wskaźnikowa rola roślinności leśnej w diagnozie stanu siedlisk

Fitoindykacyjna waloryzacja siedlisk leśnych ze sztucznie wprowadzoną sosną na niżu polskim

W monografii  “Wskaźnikowa rola roślinności leśnej w diagnozie stanu siedlisk” przedstawione zostały porównania wyników badań fitosocjologicznych przeprowadzonych w latach 1999-2000 z wynikami uzyskanymi w latach 1976-1978 na tych samych powierzchniach.

“Od kilku lat trwa dyskusja na temat kierunków zmian i procesów zachodzących w siedliskach leśnych związana, między innymi, z doniesieniami na temat wzrostu żyzności tych siedlisk. Wyraźnie widać to na przykładzie kolejnych rewizji planu urządzania lasu, w których zaznacza się zwiększanie udziału siedlisk żyźniejszych, kosztem siedlisk oligotroficznych (borów suchych i świeżych). O postępującej eutrofizacji siedlisk leśnych świadczy, według różnych autorów, zmiana składu gatunkowego fitocenoz, to jest ustępowanie typowych gatunków borowych i pojawianie się gatunków charakterystycznych dla siedlisk żyznych. Zjawiska te obserwowano na przestrzeni trzech ostatnich dziesięcioleci, m.in, w Puszczy Białowieskiej i Puszczy Augustowskiej [Sokołowski 1 991, Brzeziecki 1999], ocenę stanu zbiorowisk leśnych na siedliskach borowych w kilkunastu większych kompleksach leśnych na Niżu polskim przeprowadzono w ramach badań diagnostycznych siedlisk w latach 1999-2000 [Porębska i Ostrowska 2000]. Celem badań była waloryzacja siedlisk leśnych na podstawie wskaźnikowych właściwości zbiorowisk roślinnych..”