Ciesiołka wiejska i małomiasteczkowa

Ciesiołka wiejska i małomiasteczkowa

Ciesiołka wiejska i małomiasteczkowa to reprint podręcznika ciesielskiego oryginalnie wydanego w 1948r.

“Przystępując do opracowania podręcznika ciesielskiego miałem na myśli uzupełnienie dotkliwego braku w dotychczasowej polskiej literaturze technicznej.
Podręcznik ten uwzględnia przede wszystkim podstawy konstrukcyjne, potrzebne cieślom i technikom do prawidłowego wykonania stawianych im zadań i nie rości sobie pretensji do zupełności i doskonałości.

W ostatnich 30-tu latach ciesiołka rozszczepiła się na dwie niezależne gałęzie: inżynierską i rzemieślniczą. Jednakowoż ich wpływu wzajemnego i to bardzo dodatniego nie da się zaprzeczyć. Tak samo rozwój ciesiołki rzemieślniczej nie jest zamknięty, dąży naprzód, tak jak wszystkie inne gałęzie wiedzy technicznej.
Pragnę zwrócić uwagę na rysunek ciesielski, który jest skomplikowany w znacznie większym stopniu, niż rysunki np. murarskie lub żelbetowe, ale jest to tylko pozorne wrażenie wzrokowe. Wykonanie w praktyce jest bardzo proste i nieskomplikowane.

Podstawą jednak wiedzy ciesielskiej jest znajomość geometrii wykreślnej, której nauka znakomicie ułatwia zrozumienie rysunku konstrukcji ciesielskich.
Stan rzemiosła ciesielskiego jest dzisiaj w upadku; należy go jak najszybciej dźwignąć. Jedna na całą Polskę szkoła ciesielska w Zakopanem, to stan pożałowania godny; brak ogólnopolskiej organizacji cieśli z własnym pismem fachowym, to druga bolączka, którą trzeba jak najrychlej usunąć.
Na razie zaradzić tym brakom może tylko samokształcenie i to było zachętą dla mnie do napisania niniejszego podręcznika.

Wydawnictwo mogło dojść do skutku w dzisiejszych trudnych czasach tylko dzięki poparciu Ministerstwa Odbudowy.
Wszelkie uwagi o niedociągnięciach w tej pracy, jako też wskazówki praktyczne, które będą mogły być umieszczone w następnym wydaniu, przyjmę z podziękowaniem i rozpatrzę najdokładniej.“
Inż. Fr. Kopkowicz
Zakopane, 1947 r.

Franciszek Kopkowicz – ur. 31 marca 1894 r. w Samborze, zmarły 2 czerwca 1965 r. w Zakopanem. Architekt i budowniczy. W 1914 roku zdał maturę w gimnazjum realnym w Stanisławowie, po czym rozpoczął studia w Instytucie Technicznym w Wiedniu, przerwane jednakże przez wojnę. Żołnierz Legionów. W latach 1917-20 studiował na Politechnice Lwowskiej, uzyskując dyplom architekta. W okresie 1919-20 był tam asystentem. Pracował również jako architekt powiatowy w Biłgoraju i Janowie. Od 1922 r. mieszkaniec Zakopanego. W latach 1924-25 uczył matematyki w zakopiańskim gimnazjum. Od 1925 roku pracował jako pedagog w Szkole Przemysłu Drzewnego, a później do 1954 w Technikum Budowlanym w Zakopanem. W roku 1923 uzyskał uprawnienia budowlane i zajmował się zarówno projektowaniem oraz budową domów prywatnych, jak i obiektów użyteczności publicznej.

W latach 1924-39 prowadził w Zakopanem własne biuro projektowo-budowlane w willi „Boryna” przy ul. Grunwaldzkiej. Współpracował ze swym bratem — Leonem. Jego projekty budynków drewnianych, nawiązywały do zasad stylu zakopiańskiego.
Był działaczem Związku Legionistów i innych stowarzyszeń kombatanckich. Pod koniec życia związał się ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza, z ramienia którego opiekował się stanem technicznym muzeum na Harendzie i mauzoleum Kasprowicza. Wespół z dr Hanną Pieńkowską zajmował się inwentaryzacją zabytków Podhala i wspólnie z prof. Gerardem Ciołkiem zaprojektował niezrealizowany dotychczas skansen budownictwa podhalańskiego. Pochowany w Zakopanem na Nowym Cmentarzu w Kwaterze Legionistów.

Ważniejsze publikacje: Ciesiołka wiejska i małomiasteczkowa (1948); Ciesielstwo polskie (1958).
Ważniejsze projekty i realizacje: Pensjonat „Tatrzańska” w Jaszczurówce, willa „Kwiat Paproci” przy ul. Sabały, schronisko na Hali Kondratowej (wspólnie z bratem Leonem), chór kościoła parafialnego przy Krupówkach (wspólnie z bratem), pensjonat „Primavera” (wspólnie z bratem). Jego biuro realizowało też budowę pałacu Koziańskich na Bystrem (1925), Sanatorium Akademickiego (1928-32), kina „Sokół” (1929), Policyjnego Domu Zdrowia „Pod Blachą” (1929-32).