Urządzanie lasu
W lesie zagospodarowanym obowiązuje realizacja dwóch podstawowych zasad: trwałości lasu i produkcji oraz ciągłości użytkowania. Zasada trwałości produkcji wymaga odnowienia powierzchni bezpośrednio po założeniu zrębu. Zasada ciągłości użytkowania realizowana jest przez stałe pobieranie z lasu surowca drzewnego w odpowiedniej ilości i odpowiedniej jakości. Ustalony zgodnie z tą zasadą rozmiar użytkowania nie może zostać przekroczony.
Podstawowym dokumentem, na podstawie którego powinna być prowadzona gospodarka leśna są plany urządzenia lasu. Są one sporządzane – najczęściej dla nadleśnictw – cyklicznie (zwykle co 10 lat), zapewniając ciągłość w programowaniu gospodarki i możliwość jej korygowania w kolejnych okresach na podstawie aktualnego stanu lasu i analizy dotychczasowej działalności. Zasad sporządzania takich planów uczy dyscyplina zwana urządzaniem lasu. Ważną częścią składową planów urządzenia lasu, oprócz ustalania wielkości etatu użytkowania, jest między innymi plan użytkowania głównego (wykazy cięć użytków rębnych i przed rębnych) oraz plan hodowli lasu (zadania w zakresie odnowienia i pielęgnowania lasu). Są one ściśle ze sobą związane. Do ich prawidłowego opracowania, leśnik musi sobie przyswoić dużą wiedzę o lesie.
Do sporządzenia planu urządzenia lasu niezbędne są informacje o lesie, zarówno o charakterze ogólnym, jak i szczegółowym. Informacje te można podzielić na trzy zasadnicze grupy: geodezyjne, siedliskowe i dendrometryczne. Informacje geodezyjne są podstawą sporządzania różnych map leśnych, projektów dróg, mostów i przepustów, projektów lokalizacji składnic, budynków itp. Informacje z zakresu siedlisko-znawstwa są niezbędne dla celów planowania hodowlanego. Wyniki pomiarów dendrometrycznych informują o stanie drzewostanów i lasu, m.in. wiek, zasobność i produkcyjność oraz o zachodzących zmianach zasobów.
Dążąc w obecnej dobie do kształtowania lasu wielofunkcyjnego ujawniają się w planowaniu urządzeniowym nowe zadania lub ulega zmianie ich zakres i znaczenie. Fakt ten powoduje wzrost zapotrzebowania na nowe informacje o lesie i środowisku leśnym, które umożliwią kompleksową ocenę stanu lasu i waloryzację jego funkcji.
Informacje potrzebne do sporządzania map leśnych oraz różnego rodzaju projektów uzyskuje się na podstawie pomiarów geodezyjnych i fotogrametrycznych. Pomiary te mają na celu przede wszystkim ustalenie stanu posiadania i uregulowanie stosunków prawnych gospodarstwa leśnego oraz przygotowanie map sytuacyjno-wysokościowych jako podstawy dla prac projektowych. Metody geodezyjne wykorzystywane są również przy realizacji różnego rodzaju projektów inżynierskich. Fotogrametria i fotointerpretacja, szybko rozwijające się działy geodezji, świadczą nieocenione usługi nie tylko przy sporządzaniu map, ale również w monitorowaniu zdrowotnego i sanitarnego stanu lasu.
Dendrometria – nauka o pomiarze lasu – wykorzystywana jest nie tylko w urządzaniu lasu. Ma ona duże znaczenie dla użytkowania lasu, gdzie wymagana jest znajomość zarówno ogólnej miąższości drzewa i drzewostanu, jak i miąższości odpowiednich sortymentów. Dużą rolę pełni również dendrometria w badaniach naukowych. Jest ona wykorzystywana do oceny różnych czynników i zabiegów gospodarczych oddziałujących na las: do oceny wpływu emisji przemysłowych, w badaniach efektów melioracji leśnych, cięć produkcyjnych, do oceny strat spowodowanych przez grzyby i owady itd. Dendrometria pełni tu rolę metody badawczej dla nauki o produkcyjności lasu.
Duże możliwości rozwoju geodezji, dendrometrii i urządzania lasu stwarza zastosowanie techniki komputerowej. Technika ta pozwala na szybką syntezę zebranych informacji o lesie. Pozwala również na budowę i wykorzystanie w leśnictwie, w tym szczególnie na poziomie nadleśnictwa, systemów informacji przestrzennej. Wymaga to jednak opanowania dodatkowej wiedzy, szczególnie z zakresu informatyki i statystyki matematycznej. Komputer umożliwia posługiwanie się skomplikowanymi metodami matematyczno-statystycznymi: metodami wynikającymi z teorii prób, metodami regresji, korelacji i analizy wariancji, metodami optymalizacyjnymi. Przykładem wykorzystania takich metod jest określanie miąższości drzewostanu na podstawie opracowanych wzorów empirycznych, a także stosowana w praktyce urządzeniowej statystyczna metoda taksacji lasu. Brak w programie szkoły średniej metod statystyki matematycznej utrudnia, a niekiedy uniemożliwia wprowadzanie do zajęć analizy metod pomiaru lasu.
Recenzje
Na razie nie ma opinii o produkcie.